Mając 17 lat po raz drugi trafiłem do szpitala gdzie spędziłem około dwóch tygodni. W ręku obok torby z niezbędnymi przy każdym pobycie w szpitalu rzeczami dzierżyłem także podręczny odtwarzacz CD oraz świeży wówczas, wydany kilka tygodni wcześniej podwójny album koncertowy grupy King Crimson zatytułowany "The Night Watch". Nie był to nowy album grupy a rejestracja koncertu, który odbył się w Amsterdamie 23 listopada 1973 roku. Grupa King Crimson składała się z Roberta Frippa, Davida Crossa, Billa Bruforda i wokalisty, grającego na basie Johna Wettona. Oczywiście znałem już wówczas nagrania z tego okresu jak "Starless" czy "Red" ale materiał grany tamtego wieczora był dla mnie wtedy zupełnie nowy. Jako, że zawsze miałem słabość do brzmienia gitary basowej to od razu zakochałem się w sposobie gry Wettona, w jego melodyjnych frazach, w jego śpiewającym sposobie grania na tym instrumencie. Do tego dochodził TEN wokal, ten niezwykle ciepły, lekko chropowaty, niezwykle męski i urzekający głos. Moje serce nigdy wcześniej ani nigdy później nie biło bardziej porywczo wobec żadnego innego wokalisty King Crimson a i w ogólnym rozrachunku John Wetton pozostaje jednym z moich ulubionych wokalistów i basistów. Z albumem "The Night Watch" spędziłem te dwa szpitalne tygodnie i z tym albumem spędziłem już prawie 20 lat i choć z tamtego okresu, uważanego za wielu za najlepszy, King Crimson mam dziesiątki koncertów to materiał z "The Night Watch" zajmuje specjalne miejsce w moim życiu.
Nigdy nie udało mi się zobaczyć Johna Wettona na żywo, celowo zignorowałem jego koncerty z na pozór reaktywowanym składem UK gdyż dla mnie sam Wetton i Jobson z dwoma innymi muzykami to nie było UK, które pokochałem więc zrezygnowałem z partycypacji w tym koncercie. Teraz wiadomo, że te koncerty, w 2014, były jedną z ostatnich okazji by zobaczyć Johna na żywo.
Pamiętam gdy ukazał się solowy album Johna "Arkangel" w 1997, z audycji Piotra Kosińskiego poznałem muzykę z tej płyty. Absolutnie zakochałem się w utworze tytułowym, a także w "All Grown Up" czy nagraniu "Emma". Od tamtej pory śledziłem także Johna poczynania solowe jak również jego liczne kolaboracje. Jena z takich kolaboracji, tym razem ze Stevem Hackettem stała się jednym z moich ulubionych epizodów, do których z sentymentem wracam do dziś. Druga połowa lat 90-tych to nie był okres, w którym licealista, który nawet nie otrzymywał kieszonkowego od ledwo wiążących koniec z końcem rodziców, kupował hurtowo płyty kompaktowe. Regularnie trafiałem wówczas do maleńkiego sklepu płytowego na starym jeszcze centralnym dworcu kolejowym w Katowicach. Znajdował on się na lewo od głównych schodów wewnątrz dworca przy głównym wejściu. To tam zakupiłem za jakimś cudem uzbierane pieniądze koncertowy album Steve'a Hacketta "The Tokyo Tapes". Album zawierał materiał z trasy koncertowej albumu "Genesis Revisited" zas skład muzyków przyprawiał o zawrót głowy. Wielka naklejka na wabiła w te słowy "Jakby to zabrzmiało gdyby członkowie grup Genesis, King Crimson, Asia, Yes, Zappy i Weather Report zebrało się razem i na jedną noc stworzyło niepowtarzalny zespół?". Nie mogłem sobie pozwolić na to by nie sprawdzić jak w rzeczy samej by taki zespół zabrzmiał. John Wetton grający na basie i śpiewający klasyki takie jak "Watcher of the Skies", "Firth of Fifth", "The Court of the Crimson King" czy "Heat of the Moment" był wówczas u szczytu swej formy nie tylko muzycznej ale i fizycznej. Jego glos brzmiał potężnie, jego gitara bajecznie.
W przeciągu dwóch miesięcy świat rocka i przede wszystkim my - słuchacze - straciliśmy na zawsze dwóch z naszych ukochanych basistów i wokalistów z dworu Karmazynowego Króla. Greg Lake w grudniu, John Wetton końcem stycznia. Chciałoby się wierzyć, że to już koniec złej passy lecz niestety, to zaledwie jej początek. Metryki naszych ukochanych muzyków tworzących w latach 60-tych, 70-tych najważniejsze nagrania w historii rocka są nieubłagane.
Tak jak w przypadku Grega Lake'a tak i Panu Panie Johnie ogromnie dziękuję za dekady wzruszeń, te za mną jak i, miejmy nadzieję, przede mną. Za "Starless", za "The Night Watch" (utwór i album), za "Book of Saturday", za "Danger Money", za "Battlefield" i dziesiątki, jeśli nie setki pozostałych nagrań, których maleńkiej części wysłuchałem pisząc ten tekst.
"West side skyline
Crying for an angel dying
Life expiring in the city
Fallen angel..."
[*]
OdpowiedzUsuń